Monday, 29 July 2019

රියලිටි ටිවි වැඩසටහන්

    රියලිටි ටිවි වැඩසටහන් යනු ද රුපවාහිනියේ ප්‍රදර්ශණය කෙරෙන තවත් වැඩසටහන් ෂානරයක් හෙවත් වර්ගිකරණයකි.මෙහිදි පිටපතකින් තොරව නාට්‍යානුරුපිව සහ ප්‍රහසනාත්මක අවස්ථා ඉදිරිපත් කිරිමට අපේක්ෂා කෙරේ.පිටපතකින් තොරව සහ සැලසුම් කිරිමකින් තොරව මෙවැනි අවස්ථා ඉදිරිපත් කෙරෙන්නේ ද යන්න පිළිබද දැන් විචාරකයෝ ප්‍රශ්ණ කරති. ඒ ඒ අවස්ථා පූර්වයෙන් සැලසුම් නොකරන ලද ආකාරයෙන් ඉදිරිපත් කිරිමට රියලිටි වැඩසටහන්වල නිෂ්පාදකයෝ වග බලා ගනිති.
     මෙහි තවත් ලක්ෂණයක් නම් වෟත්තිය නලු නිලියන් වෙනුවට සාමාන්‍ය පුද්ගලයන් යොදා ගැනිමයි. බොහෝ විට අවසානයේ ත්‍යාගයක් පිරිනැමෙන වැඩසටහනක් ලෙසින් මෙය ඉදිරිපත් කෙරේ. රියලිටි ටී වි වැඩසටහන්වල අතිතය 1948 වසර දක්වා අතිතයට විහිදි යයි. ඒ ඇලන් ෆන්ට් විසින් නිර්මාණය කරන ලද කැන්ඩිඞ් මයිකෝ‍රෆෝන් වැඩ සටහන පාදක කර ගනිමිනි.එහෙත් මෙම වැඩසටන් විශේෂයෙන් බිග් බ්‍රදර් සවයිවර් වැනි වැඩසටහන්වල සාර්ථකත්වය ඊට බලපැවේය. බිග් බ්‍රදර් රියලිටි වැඩසටහන ආරම්බ වන්නේ නෙදර්ලන්තයෙන් වන අතර මේ වන විට ලෝකයේ සැම කලාපයකට ම පාහේ මෙම වැඩ සටහන විවිධ වෙනස්කම් සහිතව හෝ රහිතව හෝ ව්‍යාප්ත වි තිබේ. නෙදර්ලන්තයේ වෙරොනිකා නාළිකාවේ 1999 වසරේදි මුලින් ම එම වැඩසටහන ප්‍රචාරය කෙරිණි.
      බිග් බ්‍රදර් වැඩසටහනේ දි සිදු කෙරෙන්නේ එම රුපවාහිනි වැඩ සටහනට සම්බන්ද සම්බන්ධ වන මිනිසුන් කණ්ඩායමක් එක් විශාල නිවසකට එකට වාසය කිරිම සදහා කිරිම සදහා ඉඩ සැලසිමයි. මෙම විශාල නිවසේ රදවනු ලබන පිරිස පිටස්තර ලෝකයෙන් වෙන් කෙරෙති. බොහෝ විට පුද්ගලයන් 12-16ත් අතර පිරිසක් තරගය සදහා සම්බන්ධ කර ගැනෙති. අවසානයේ දි මුලදි ත්‍යාගය ජයග්‍රහණය කිරිමට නම් විවිද කාල අවස්ථාවල දි පිටස්තර ලෝකයට යැමට ලැබුණු ුඅවස්ථාවල දි එයින් බේරි විශාල නිවසේ අවසන් පුද්ගලයා දක්වා රුදි සිටිමයි.මෙම තරගයේ නිති රිති හා සැලැස්ම රටින් රටට වෙනස් වන ලෙස සකස් කර ගෙන ඇත.
     රියලිටි වැඩසටහන් අතරින් වඩාත් මගින් ගේම් ෂෝ ප්‍රශ්ණ විචාරාත්මක වැඩසටහන් ආකෟති ගණණාවක් ආවරණය කෙරේ.රියලිටි වැඩසටහන් ආකෟති ගණණාවක් ආවරණය කෙරේ. රියලිටි වැඩසටහන් අතරින් වඩාත් ජනප්‍රසාදයක් දිනා ගත් වැඩසටහනක් නම් ඇමර්කන් අයිඩල් වැඩසටහනයි. ඇමරිකන් අයිඩල් වැඩසටහනේ සිදු කෙරෙන්නේ නවක ගායන ශිල්පින් හා ශිල්පිනියන් අතරින් සුපිරි තරු තෝරා ගැනිමය්.කෙසේ වෙතත් මෙම ඇමරිකන් අයිඩල් වැඩසටහනට අවශ්‍ය සංකල්පය ලබා ගන්නේ බි්‍රතාන්‍යයේ ප්‍රචාරය කෙරුණු පොප් අයිඩල් වැඩසටහනෙනි.
     රියලිටි වැඩ සටහන් මගින් දිරි ගැන්වෙන්නේ දර්ශාස්වාදය නමැති ගුණය බව බොහෝ රියලිටි වැඩසටහන් මගින් ආවරණය කෙරෙන ප්‍රදේශ විමසිමේදි පෙනි යයි.සමාජය විවෟත විම නව වින්දනාත්මක ප්‍රවේශයන් කරා ගෙන ඒම ජනප්‍රිය සංස්කෟතියේ ඒජන්තයන් පිරිසක් වන රියලිටි වැඩසටහන් නිෂ්පාදකයෝ සිදු කරති. මේ තුළින් කිසිවක් පූජනිය නොවේ යන සංකල්පයට පාර කැපි තිබේ. කලින් සැලසුම් නොකළ තත්වයන් යටතේ මිනිසුන් හැසිරෙන්නේ කෙසේද යන්න නිරික්ෂණය කිරිම දර්ශාස්වාදයේ කොටසකි.සිනමාව ටෙලි නාට්‍ය ආදි වූ නිර්මාණවල දක්නට ලැබෙන්නේ බොහෝ විට තිර රචනයක් අනුව කෙරෙන රංගනයකි. එහෙත් රියලිටි වැඩසටහන්වලින් සැලසුම් නොකරන තත්වයන් යටතේ ක්‍රියා කරන ආකාරය නි්රික්ෂණය කිරිමේ ආශ්‍රව ත්‍රිව කරයි. රියලිටි වැඩසටහන් මගින් සියලුම ප්‍රේක්ෂයන්ට වැඩසටනේ ඕනම අවස්ථාවකදි තමන්ට සහභාගි විමට හැකි විමේ සම්භාවිතාව පිළිබද හැගිමක් ඇති කරයි. 

රූපවාහිනි නාට්‍ය කලාව

   ඈත අතිතයේ අතිතයේ සිටම මිනිසා කතා ඇසිමට ප්‍රිය කළේය. කතන්දර කිමට හා ඇසිමට මිනිසා තුළ සහජයෙන්ම පිහිටා ඇති නොනිත් ආශාව නිසා කතා කලාව බිහි විය. කතාවක් ඉදිරිපත් කිරිම හෝ ආඛ්‍යාතයක් ගෙන හැර පැම විිවිධ මාධ්‍ය ඉවහල් කරගෙන නොයෙක් ක්‍රමවලට සිදු කළ හැකිය.
     කතන්දර කිම සහ ඇසිම මානව ශිෂ්ටාචාරය ආරම්භයේම සිටම පවතින්නට ඇතැයි අනුමාන කළ හැකිය. මුලදි ශ්‍රව්‍ය ගෝචර ස්වරුපයෙන් පැවති කතා කලාව පසුව රග දක්වා පෙන්වනු ලබන රංග කලාවක බවට පරිවර්තනය විය. එතැන් පටන් ිමිනිසා කතන්දර රග දක්වනු බැලිමට රුචි කළේය.විිවිධ මාධ්‍ය උපයෝගි කරගෙන විවිධාකාරයෙන් රග දක්වන කතන්දර පොදුවේ හදුන්වනුයේ නාට්‍ය කලාව යනුවෙනි. වේිදිකාවක් මත රග දක්වනු විට ඒවා වේදිකා නාට්‍ය යනුවෙන්ද සිනමා තිරයේ රග දක්වනු විට රූපවාහිනි නාට්‍ය ටෙලි නාට්‍ය යනුවෙන්ද හදුන්වනු ලැබේ.
     එකම මූලයකින් උපත ලබා ඇති බැවින් වේදිකා නාට්‍ය වෟත්තාන්ත චිත්‍රපට හා රූපවාහිනි නාට්‍ය අතර යම් යම් සමාන ලක්ෂණ විද්‍යාමාන වේ.නව නලු රසය මැවෙන පරිදි කතා වස්තුව ගොඩ නැගිමේ සන්දර්භය අතින් බලන විට මෙම මාධ්‍ය තුනම පොදුවේ නාට්‍ය නැමැති කලා ප්‍රභේදය යටතෙහි ලා සැලකිමය හැකිය.නාට්‍ය රග දැක්විfමි අරමුණු හා නැරභිමේ විලාසය යුගයෙන් යුගයට කාලයෙන් කාලයට වෙනස් වි ඇත.මේ පිළිබදව නාට්‍ය කථිකාචාර්වරයෙකු මෙන්ම බි බි සි රූපවාහිනි ආයතනයේ වැඩසටහන් නිෂ්පාදකයෙකු වන ඬේවිඞ් සෙල්ෆ් මෙබදු අදහසක් පල කරයි.
       ‘ඇත අතිතයේ දෙවියන්ට පුද සත්කාර පිණිස ගෞරව දැක්විමේ මාර්ගයක් වශයෙන් නාට්‍ය යොදා ගැනුණි.ග්‍රික බැතිමතුන් එපිඩොරස් හෝ ඩෙල්පි අසලට රුස් වුනේ ඔවුන්ගේ දිව්‍යමය හා මිනිස් විරයන් පිළිබද කතා පුවත් රග දක්වනු බැලිමටය.පසු අවදියේ දි නාට්‍ය නැරඔිම තවදුරටත් වන්දනිය පුද පිලිවෙතක් නොවුණු අතර එය වරප්‍රසාද ලත් පංතියක සුඛෝපභෝගි ජිවිතයේ අංගයක් බවට පත් විය.සමාජයේ සුලු පිරිසක් අශ්ව කරත්තයකින් නගරයට ගොස් නාට්‍ය දර්ශණයක් නරඔා ප්‍රිතිය භුක්ති විදින්නාවූ ප්‍රභු සමාජයට පමණක් උරුම අංගයක් බවට නාට්‍ය කලාව පත් විය.
        නාට්‍ය කලාවේ අභිපා්‍රය අරමුණු බාවිතය හා නැරඔිමේ රටාව කාලයත් සමග පරිවර්තනය වි ඇති ඇති ආකාරය ඬේවිඞ් සෙල්ෆ්ගේ ඉහත කි ප්‍රකාශයෙන් මනාව පැහැදිලි වේ.නාට්‍ය කලාවේම තව ස්වරුපයක් ලෙස සැලකිය හැකි රුපවාහිනි නාට්‍ය කලාව වර්තමානයේ බොහෝ රටවල බෙහෙවින්ම ජනප්‍රිය කලාංගයකි.කේම්බි්‍රජ් සරසවියේ නාට්‍ය පිළිබද මහාචාර්වරයෙකු වු රේමන්ඞ් විලියම් පවසන ආකිරයට බි්‍රතාන්‍යය නාට්‍යකරණය වු සමාජයකි.
         රුපවාහිනියේ බ්හි විමත් සමග නාට්‍ය නැරඕමේ දෛනික ජිවිතයේ ගෟහ්‍ය අත්දැකිමක් බවට පත් වි ඇති ආකාරය මහාචාර්ය රේමන්ඞ් විලියම්ස් පෙන්වා දෙයි.දැන් බහුතරයක් මිනිසුන් සතියකට වැඩි පැය ගණනක් නරඔන්නේ සැම නිවසකටම ආයාසයකින් තොරව නොපවතින ප්‍රවාහයක් සේ නාට්‍ය ගලා එන බැවිනි.

වෙළඳ දැන්වීම් ආශ්‍රිතව ගොඩනැඟෙන කාන්තා ප්‍රතිරූපය


ධනේෂ්වර ආර්ථිකය තුළ අනිවාර්ය ලක්‍ෂණයක් වන්නේ භාණ්ඩ අලෙවිය පිළිබඳ තරඟයයි. භාණ්ඩ පිළිබඳ අවශ්‍යතාවය පාරිභෝගිකයා තුළ ඇති කිරීමට මෙයින් හැකියාව ලැබේ. මෙසේ නිෂ්පාදන හෝ සේවාවන් පාරිභෝගිකයා වෙත ගෙය යාම සඳහා එක්තරා කලාවක් අවශ්‍ය වේ. එය ප්‍රචාරණය ලෙස හඳුන්වා දිය හැකිය. මෙය පුද්ගලයන් රාශියකගේ එකතුවකින් නිර්මාණශීලීව සිදු වන්නකි.

භාණ්ඩ අලෙවිය සඳහා ප්‍රචාරණ විධි අනුගමනය කිරීමේදී එය වඩා ඵලදායී අන්දමට කිරීමට නිෂ්පාදකයා උනන්දු වේ. මෙහිදී කාන්තාව හා ඇගේ රුව භාවිත කිරීම තුළින් මෙම ප්‍රචාරණය වඩා කාර්යක්‍ෂමව කිරීමට බොහෝ විට උත්සාහ ගනී. කාන්තා රූපය ප්‍රචාරණයට උපයෝගී කර ගැනීම සමඟ එය කාන්තාවගේ සමාජීය ප්‍රතිරූපය ගොඩනැංවීම සඳහා ද බලපානු දැකිය හැකිය. මින් කාන්තාවන් පිළිබඳව සමාජය තුළ එක්තරා ලිංගිකව හැඟීම් දැනවීමක් දක්නට පුළුවන. කාන්තාව මෙවැනි තත්වයකට පත් කිරීම සඳහා ප්‍රයෝජනයට ගන්නා ප්‍රධානම සාධකය ඇගේ ශරීරයයි. කාන්තාවගේ ශරීර අවයව උලුප්පා දැක්වීම හේතු කොටගෙන මෙවැනි ආකල්ප ගොඩනැඟේ. ඒ තුළින් කාන්තාව රසාස්වාදය සඳහා යොදා ගැනෙන භාණ්ඩයක් බවට පත් කෙරේ. මෙම තත්වය ඇගේ සමාජ තත්වය කෙරෙහි ද ඊඨ අමතරව ඇය සමාජය තුළින් විශේෂයේනම පුරුෂයන්ගේ ප්‍රචණ්ඩත්වයට පත්වීමට ද මග හෙළි කරයි. කාන්තාව ලිංගික අවශ්‍යතාවයන් සඳහා යොදා ගැනෙන තැනැත්තියන්ය යයන මතය තහවුරු කිරීමට මෙවැනි මතවාද ඉවහල් වී ඇත.

කාන්තාවන් ප්‍රචාරණ කටයුතු වලදී යොදා ගැනීම පුවත්පත් ටෙලිනාට්‍ය හා දැන්වීම් පුවරු ආදිය තුළින් සිදු කරනු ලැබේ. වෙළඳ දැන්වීම් වලදී කාන්තාව මවක්, බිරිඳක්, පෙම්වත්යක් යනාදි තත්වයන් තුළ ඇගේ කාර්යය භාරයන් පිළිබඳ ඉස්මතු කොට දක්වති. උදාහරණ වශයෙන් කිරිපිටි දැන්වීම්, දරුවෙකුට තුවාලයක් සිදු වූ විට විෂබීජ නාශක යෙදීම වැනි මාතෘ ගුණය ඉස්මතු කිරීමට මෙම වෙළඳ දැන්වීම් වලින් උත්සාහ ගැනේ. ඒ තුළින් ව්‍යාපාරිකයාට පාරිභෝගිකයන්ගේ අවධානයන තම නිෂ්පාදන වෙතට යොමු කර ගැනීමට හැකියාව ලැබේ. අනෙක් අතට කාන්තාවගේ රූපය ශෘංගාරාත්මකව දැක්වීඹට ද වෙළඳ දැන්වීම් උපයෝගී කර ගනී. ඒ අනුව මෙය විකිණීම, සබන් අලෙවිය, ටයර් අලෙවිය යනාදි වෙළඳ දැන්වීම්වලදී කාන්තාවන්ගේ අඟපසඟ ප්‍රදර්ශනය කරති. මෙට්ට පිළිබඳ ප්‍රචාරණයේදී කාන්තාව නිදාගෙන සිටින දර්ශනයක් ඉදිරිපත් කරයි. අලෙවිය සඳහා ඇති මෙට්ටය ප්‍රදර්ශනය නොකොට කාන්තාවගේ රූපය පමණක් ප්‍රදර්ශනය කිරීම තුළින් මුදු, පහස පිළීබඳව පණිවිඩයක් දීමට උත්සාහ ගැනේ. සබන් දැන්වීමකදී කාන්තාවන් නාන කාමරයේ සබන් ආලේප කරන ආකාරය විනිවිද දකින ආකාරයට කැමරා කෝණ සකස් කොට ඇගේ සම සහ ශරීරය ප්‍රදර්ශනය කිරීමට උත්සාහ ගනී. ටයර් අලෙවියේදී ද කාන්තාවගේ අඩ නිරුවත් ඡායාරූපයක ඇගේ කලවා ප්‍රදේශය කේන්ද්‍ර කොට නරඹන්නාගේ අවධානය යොමු කර ගැනීමට උත්සාහ ගැනේ. මේ තුළින් කාන්තාවගේ රූපය ඉස්මතු කිරීමට කරනු ලබන ප්‍රයත්නයක් දක්නට පුළුවන.

කාන්තාව භාණ්ඩයක් ලෙස වෙළඳපොල තුළ ඉදිරිපත් වීම, පුරුෂයාට සාපේක්‍ෂව සිදුවේ. පිරිමින් කඩිසර වි්ශිෂ්ට ප්‍රතිරූපයකින් යුක්ත බව පෙන්වීමට උත්සාහ ගැනේ. ඊට සාපේක්‍ෂව කාන්තාව සියුමැලිකම, රූමත්කම, මෘදු මොලොක් වැනි ගුණාංග ඉස්මතු කිරීමට උත්සාහ ගැනේ.


ස්ත්‍රී පුරුෂ සමාජභාවය


ස්ත්‍රී පුරුෂ සමාජභාවය යන්නෙන් කාන්තාව හා පිරිමියා පිළිබඳවත්, ඔවුන් අතර ඇති සමාජයීය සහ සංස්කෘතිකමය සබඳතාවන් පිළිබඳවත් සමාජය විසින් නිර්මාණය කරන ලද මතවාදයන් යන්න අදහස් වේ. ස්ත්‍රීභාවය (Feminity) සහ පුරුෂභාවය (Masculinity)  යන්න ස්ත්‍රී පුරුෂ සමාජභාවය පිළිබඳව සංකල්පයේ මූලිකත්වය ගන්නා අතර, කාන්තාව සහ පිරිමියා විසින් සමාජය තුළ නිරූපණය කරන භූමිකාවන් ඒ හරහා නිරූපණය වේ. මෙය 1970 දශකයේ  සිට වර්ධනය වූ සංකල්පයකි. “ඈන් ඔස්ලේ” වැනි සමාජ විද්‍යාඥයින් විසින් ආරම්භ කරන ලද  මෙම විෂය පසුකාලීනව විවිධ ක්‍ෂේත්‍ර ඔස්සේ වර්ධණය විය. සමාජ නිර්මිතය සමාජයෙන් සමාජයට, රටින් රටට වෙනස් වේ. මානව වර්ග, ජාති, කුල, ප්‍රදේශ අනුව ද මෙම තත්වයන් සමාජ හා සංස්කෘතික වෙනස්වීම් අනුව සිදුවේ.ච එම නිසා ස්ත්‍රී පුරුෂ ලිංග භේදය මෙන් නොව ස්ත්‍රී පුරුෂ සමාජභාවය වෙනස්වන සුළු දෙයකි. මානව සමාජය ප්‍රධාන වශයෙන් වර්ග දෙකකින් යුක්තය. ඒ ස්ත්‍රී පුරුෂ වශයෙනි. පුරුෂයන්ට ලොව සෑම සමාජයකම අගය කිරීම සිදුවන්නේ පුරුෂයින් ශාරීරිකව හා මානසික වශයෙන් ශක්තිමත් එඩිතර, ඉක්මන් තීරණ ගත හැකි නායකත්වයක් සහිත බුද්ධිමත් තාර්කික කොටසක් ලෙසටය.

ස්ත්‍රී පුරුෂ සමාජභෘවය ආරම්භයේ සිට විද්‍යමාන වන එළැඹුම වූයේ එය පුරුෂාධිපත්‍යයට එරෙහි සංකල්පයක් ලෙසිනි. පුරුෂාධිපත්‍යය යන්න කවර සමාජ ක්‍රමයක සම්භවය වූ සංකල්පයක් ද යන්න නිශ්චිතව හඳුනා ගැනීඹට අපහසුය. පීතෘ මූලික සමාජයක පුරුෂයා කෙරෙහි ආධිපත්‍යය බල රටාවක් ගොඩනැඟූ බව පුරුෂාධිපත්‍යය සංකල්පයේ ඓතිහාසික මතවාද විමසුමට ලක් කිරීමේදී පැහැදිලි කෙරේ. මීට අමතරව මහාචාර්ය මෝටිමෝ වීලර්, දික්ෂිත් වැනි පුරාවිද්‍යාඥයින් මොහොන්දජාරෝ, හරප්පා ශිෂ්ඨාචාර ආශ්‍රිත කැණීම් ඇසුරෙන් මව් දෙවඟන සංකල්පය එම ශිෂ්ඨාචාර තුළ පැවති බව හඳුනාගෙන තිබේ. ඒ අනුව ඒවා පුරුෂාධිපත්‍ය සමාජ ක්‍රමයන්ට පෙර ක්‍රියාත්මක වූ ස්ත්‍රීය මූලික කරගත් සමාජ ක්‍රමයක් වශයෙන් විශ්වාස කෙරෙයි. ලෝකයේ බොහෝ නව මතවාදයන් ව්‍යාප්ත වූ සමයක ස්ත්‍රිත්වය පිළිබඳ නව්‍යවාදී දෘෂ්ටිකෝණයකින් විග්‍රහ කළ රසෑන් අයිස්ලර් ස්වකීය විග්‍රහයේදී අර්ථකථනය කරන්නේ ප්‍රේමය සහ සමාව පිළිබඳ ඉගැන්වෙන ආගමක් වශයෙන් ක්‍රිස්තියානි ධර්මය තුළින් හෝ පෘථිවිය මත ස්ත්‍රිත්ව සංකල්පය සාධාරණීකරණය කර නොමැති බවයි. ශුද්ධ වූ බයිබලයේ පරණ තෙස්තමේන්තුවේ ලෝකෝත්පත්ති කථාවේ ලෝකයේ මැවීම පිළිබඳ සංකල්පයේදී ගැහැණියට ද්විත්ව ස්ථානය ලබාදී තිබෙන බව අයිස්ලර්ගේ අදහසයි. පුරුෂාධිපත්‍යය සමාජ ක්‍රමය වඩ වඩාත් ස්ථාවරත්ම කාන්තාවගේ ස්ථානය මව් දෙවඟනගේ සිට උපයෝගීතා භාණ්ඩයක මුහුණුවර දක්වා විකාශනය විය. ජනමාධ්‍ය, වෙළඳ දැන්වීම්, සිනමාව ආදි මේ බොහෝ ක්‍ෂේත්‍රවල කාන්තාව උපක්‍රමික අරමුණු සහිතව භාවිත කෙරෙන්නක් බවට පත්විය. කාන්තාව සහ මාධ්‍ය භාවිතය සම්බන්ධයෙන් ප්‍රථම වරට අවධානය යොමු වූයේ 1982 වසරේ පැරීසියේ පැවති කාන්තාව හා ජනමාධ්‍ය සමුළුවේදී ය. ජනමාධ්‍ය ක්‍ෂේත්‍රය තුළ කාන්තාව පිළිබඳව සාකච්ඡා කිරීමේදී ප්‍රධාන ලක්‍ෂණ 2 ක් හඳුනාගැනීමට පිළිවන. පළමුවැන්න කාන්තාවන් මාධ්‍ය ක්‍ෂේත්‍රයේ රැකියා ආශ්‍රිතව නියැලීමේ ප්‍රතිශතය අඩු වීමයි. දෙවැන්න එසේ වුවද ස්ත්‍රී රූපය මාධ්‍ය තුළ බෙහෙවින් දැකිය හැකි වීමයි.

වර්තමාන ලෝකය තුළ ප්‍රවෘත්ති, දැනුම සහ විනෝදාස්වාදය යන මානව සන්නිවේදන අවශ්‍යතා සම්පූර්ණ කිරීමෙහි ලා මූලිකම දායකත්වය ජනමාධ්‍ය විසින් සපයනු ලැබේ. ගැහැනිය සහ පිරිමියා සම්බන්ධයෙන් සමාජය තුළ පවතින මතවාද පැතිරවීමට සහ එු්වා ශක්තිමක් වීමට වැඩියෙන්ම බලපානු ලබන්නේ ජනමාධ්‍යයයි. ස්ත්‍රී පුරුෂ සමාජභාවය පිළිබඳ ජනමාධයේ හැසිරීම පුරුෂාධිපත්‍ය තුළ කාන්තාවට හිමි ද්විතීය ස්ථානය සාධාරණීකරණය කරන සහ එය ප්‍රචලිත කරන ආකාරයේ එකක් බව අතිශය පැහැදිලිය.

උතුරු කැරොලිනා විශ්වවිද්‍යාලයේ සන්නිවේදන අධ්‍යයනාංශයේ ආචාර්ය ජුලියා ටී. වුඞ් ප්‍රකාශ කරන ආකාරයට ජනමාධ්‍යය ස්ත්‍රී පුරුෂ සමාජභාවය පිළිබඳ ජනමතය හසුරුවන්නට දායක වන ආකාර 3 ක් ඇත.
1 කාන්තාව අවතක්සේරුකරණය කිරීම.
2 කාන්තාව සහ පුරුෂයාට සමාජයේ පිළිගත් මතය තුළ හිමි ප්‍රතිරූප දිගින් දිගටම ප්‍රචාරණය කිරීම.
3 කාන්තාව පුරුෂයාට වඩා අඩු වැදගත්බවින් පෙන්වීම.

ජීව විද්‍යාත්මකව ස්ත්‍රියට සහ පුරුෂයාට ලැබී ඇති ලිංගික වෙනස මත සමාජය විසින් දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ වෙනස් වූ සමාජ තත්වයන් මෙම දෙපක්‍ෂය සඳහා නිර්මාණය කර දී ඇත. සමාජය සහ සංස්කෘතිය මගින් මෙම බෙදීම් සිදු කර තිබෙන අතර, සෑම ඒකකයකදී මෙන් සෑම ස්ථරයකදී ම දක්නට ලැබේ. ස්ත්‍රින්ට සසහ පුරුෂයන්ට එකිනෙකට වෙනස් වූ ගති ලක්‍ෂණ, අනන්‍යතා, හැසිරීම් රටා, භූමිකා සහ වෘත්තින් පවා සමාජය විසින්ම නිර්මාණය කර දී තිබේ. ස්ත්‍රින්ට සහ පුරුෂයන්ට පවරා දී ඇති එම සමාජ සංස්කෘතික තත්වය ස්ත්‍රී පුරුෂ සමාජභාවය ලෙස තවදුරටත් සරලව ගෙන හැර දැක්විය හැකිය. මෙය සමාජය විසින් නිර්මාණය කර දී තිබෙන අතර, ලිංගික බව මෙන් ස්වභාව ධර්මයෙන් ලැබුණු දෙයක් නොවේ.

ජීව විද්‍යාත්මකව ස්ත්‍රියට සහ පුරුෂයාට ලැබී ඇති ලිංගික වෙනස මත සමාජය විසින් දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ වෙනස් වූ සමාජ තත්වයන් මෙම දෙපක්‍ෂය සඳහා නිර්මාණය කර දී ඇත. සමාජය හා සංස්කෘථිය මගින් මෙම බෙදීම සිදු කර තිබෙන අතර, සෑම ඒකකයකදීඹ මෙන්ම සෑම ස්ත්‍රියකගේම එය දක්නට ලැබේ. ස්ත්‍රින්ට සහ පුරුෂයන්ට එකිනෙකට වෙනස් වූ ගත් ලක්‍ෂණ, අනන්‍යතා, හැසිරීම් රටා, භූමිකා සහ වෘත්තින ්පවා සමාජය විසින්ම නිර්මාණය කර තිබේ. ස්ත්‍රින්ට සහ පුරුෂයන්ට පවරා දී ඇති එම සමාජ සංස්කෘතික තත්වය ස්ත්‍රී පුරුෂ සමාජභාවය ලෙස සරලව හඳුන්වා දිය හැකිය. මෙම සමාජ නිර්මිතය සමාජයෙන් සමාජයට රටින් රටට වෙනස් වේ. මානව වර්ගය, ජාතිය, කුලය, ප්‍රූදේශ අතරද මෙම සමාජ තත්වයන් සමාජ හා සංස්කෘතික වෙනස්වීම් අනුව සිදුවේ.

ස්ත්‍රී පුරුෂ බෙදීම තුළ ඔවුන්ට පැවරී ඇති වගකීම් ස්වභාව ධර්මයෙන් හිමි වී ඇති ප්‍රජනක කාර්ය මෙන්ම ගෘහාශ්‍රිත සියලු කාර්යයන්ද සමාජය විසින් ස්ත්‍රියට පවරා දී ඇත. ඒ අනුව,
1 ගේ දොර වැඩ කටයුතු
2 දරුවන් පෝෂණය කිරීම
3 රැක බලා ගැනීම.
4 මව්පියන් රැක බලා ගැනීම.

එයට වෙනස් ආකාරයට ගෘහයෙන් පිටත ආදායම් ඉපයීමේ කාර්යය පුරුෂයාට පවරා දී ඇත. ඒ අනුව ස්ත්‍රී පුරුෂ සමාජභාවය යනු ලිංගිකත්වය පදනම් කරගෙන සමාජ විසින් කාලාන්තරයක් තිස්සේ විධිමත්ව නිර්මාණය කර දෙනු ලැබූ සමාජ සබඳතාවයක් ලෙස සරලව හැඳින්විය හැකිය.



සන්නිවේදනය යනු


සන්නිවේදනය යන්නෙහි පදානුගත අර්ථය වන්නේ අදහස් හෝ හැඟීම් වඩා හොඳින් ප්‍රකාශ කිරීම යන්නයි. යමෙක් තමන් සතුව තිබූ අදහසක්, හැඟීමක් හෝ දැනුමක් තවත් අයෙකුට හෝ කිහිප දෙනෙකුට, ඇතැම් විට ජනමාධ්‍යයක් යොදාගෙන දහස් ගණනක ජන කොටසකට එකවර දැනුම් දුන් විට එම දැනුම, අදහස හෝ හැඟීම ඒ සියලු දෙනාගේ පොදු අදහසක්, හැඟීමක් හෝ දැනුමක් බවට පත් වීඹ මෙහිදී සිදුවේ.

අද මුළු විශ්වයම එකම ගම්මානයක් බවට පත් කර ගැනීමේ ශක්තිය සන්නිවේදන මාධ්‍යයන්ට ලැබී තිබේ. එය වත්මන් ලෝකයේ තාක්‍ෂණික වර්ධණයේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස එක් අතකට සැලකිය හැකිය. අනෙක් අතට සන්නිවේදනය යනු මානවයාගේ මූලික අවශ්‍යතාවයකි. එය වඩාත් පහසු කර ගැනීමේ අරමුණින් තාක්‍ෂනික මාධ්‍යයන් යොදා ගත් බවද සිතිය හැකිය. මානව සමාජයේ අන්තර්ගත සම්බන්ධතාව ගොඩනැඟෙන හුයක් ලෙස සන්නිවේදනය හඳුන්වා දිය හැකිය. එසේම මනුෂ්‍ය සමාජයේ මූලිකන පෙළගැස්ම සන්නිවේදනය ඔස්සේ සිදුවන බව දක්නට ලැබේ. සන්නිවේදනය මිනිසාගේම අවශ්‍යතාවයකි. එබැවින් එහි හුදෙකලා පැවැත්මක් හෝ ගුප්ත ස්වභාවයක් ද දක්නට නොමැත. අප සන්නිවේදනය හැදෑරීම යනුවෙන් අදහස් කරන් නේ මිනිසා ගැන හැදෑරීමය. මිනිසා සමාජ කණ්ඩායම් සමඟ සම්බන්ධතා දක්වන ආකාරය තොරතුරු ලබාගන්නා ක්‍රම හා හුවමාරු කර ගන්නා ක්‍රම, ඉගෙනීම හා ඉගැන්වීම්, විනෝදය ලබාගැනීඹ යනාදී සියල්ල සන්නිවේදනය ක්‍රියාවකලිය හා ප්‍රතිබද්ධ වී ඇත.

මානව සන්නිවේදනය යනු කුමක්දැයි හඳුනාගැනීමට නම් අප විසින් ාජනයා එකිනෙකට සම්බන්ධ වී ඇති ආකාරය සොයා බැලිය යුතුය. මිනිසා එකිනෙකා හා සම්බන්ධතා ගොඩනඟා ගන්නේ සන්නිවේදනය මූලික කරගෙන ය. විශාල ජන පිරිසක් ඔවුනොවුන් අතර අදහස් හුවමාරු කර ගැනීමට ප්‍රයත්න දරනවා විය හැකිය. යමෙකු විසින් කියන කිසියම් දෙයක් යමෙකුට අවබෝධ කර ගත හැකි වන්නේ ඔවුනොවුන්ගේ ඇති අදහස්, ආකල්ප, මතිමතාන්තරවල සමීපතාවය අනුවය. එම නිසා සන්නිවේදනයේ ඇති මූලික ගති ලක්‍ෂණ ඉඳුරාවම වෙන් කොට දැක්වීම දුෂ්කර බව මහාචාර්ය විල්බර් ශ්‍රාම් දක්වා තිබේ. ඔහු දක්වන පරිදි සන්නිවේදනය යන්න මිනිසාගේ තෙවන ශ්‍රවණ ඉන්ද්‍රියයකි.

පුද්ගලයින් දෙදෙනෙකු අතර එක සමාන මනෝ වෘත්තියක් ඇති කරලීම සන්නිවේදනය බව මහාචාර්ය විල්බර් ශ්‍රාම් පැහැදිලි කොට ඇත. සන්නිවේදනයෙහි යෙදෙන පුද්ගලයන් අතර සමාජ පසුබිම, අත්දැකීම් පසුතලය සම තත්වයක පවතී නම් එකී කාර්යය වඩාත් පහසු වන බව ශ්‍රාම්ගේ නිර්වචනයෙන් පැහැදිලි වේ. මෙබඳු සමාජ තත්වයක් නොතිබුණද, සන්නිවේදනයෙහි යෙදීමට බාධාවක් නැත. එහෙත් ඉදිරිපත් කරන සන්දේශයෙහි අරුත නිසි පරිදි වටහා ගැනීමට ඇති බාධාව මේ නිසා උද්ගත වේ. එබැවින් ගැඹුරු සන්නිවේදන ක්‍රියාවලියක දී දෙපක්‍ෂය අතර සමානත්වයක් තිබීම වඩාත් ප්‍රතිඵලදායකය.

හැරල්ඞ් ඩී ලැස්වෙල් නමැති සුප්‍රකට දේශපාලන විද්‍යාඥයා පැහැදිලි කර ආකාරයට කිසියම් පුද්ගලයෙක් යම් කිසිවක්, කිසියම් මාධ්‍යයකින් යමෙකුට කිසියම් අර්ථයක් සඳහා කියනු ලබන දෙය සන්නිවේදනයයි. ලැස්වෙල්ගේ මේ විග්‍රහයෙහි විවිධ අඩු ලුහුඬූකම් ඇති බව පසුකාලීන සන්නිවේදන විද්‍යාඥයෝ පෙන්වා දී ඇත්තාහ. ලැස්වෙල්ගේ දේශපාලන කටයුතු අරමුණු කරගෙන මෙකී විග්‍රහය කර ඇති බව පෙනේ. කෙසේ වුවත් සන්නිවේදනයේ මූලික ලක්‍ෂණ හඳුනාගැනීමට ඔහුගේ විග්‍රහය උපකාර වන බව කිව හැකිය.

කාලය හා දුර ජයග්‍රහණය කර ගැනීමේ අවශ්‍යතාවය මිනිසාට ඈත අතීතයේ සිට ම දැනුණු බව පෙනේ. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස සංකේත අකුරු මුද්‍රණය හා තාක්‍ෂණික මාධ්‍ය යනාදිය බිහි විය. මෙම ඓතිහාසික වර්ධනය තුළ සන්නිවේදන ක්‍රියාවලියද පුළුල් වී ගිය බව පෙනේ. මිනිසා විසින් ජනමාධ්‍ය එනම්, පුවත්පත, ගුවන් විදුලිය, රූපවාහිනිය, සිනමාව, වීඩියෝ, පරිගණකය, අන්තර්ජාලය යනාදිය නිපදවා ගන්නා ලද්දේ සන්නිවේදනය හා ප්‍රතිබද්ධ වී පවතින සියලු සමාජ අවශ්‍යතා ඉටු කර ගැනීමේ අරමුණින්  යුක්තවය.

ජනමාධ්‍ය ප්‍රභවය වීඹට පෙර මානවයා විසින් විවිධ සංකේත, සංඥා යනාදිය අදහස් ප්‍රකාශනය සඳහා යොදා ගන්නා ලදී. විග්‍රහ කිරීමේ පහසුව සඳහා සන්නිවේදන විද්‍යාඥයන් විසින් මේ කරුණු කොටස් දෙකකට බෙදා තිබේ.

1 වාචික සන්නිවේදනය
2 අවාචික සන්නිවේදනය

වාචික සන්නිවේදනය යනු භාෂාව පදනම් කරගෙන කරනු ලබන සන්නිවේදනයයි. අවාචික සන්නිවේදනය යනු අභිනය, සංකේත, සංඥා යනාදිය යොදා ගෙන කරනු ලබන සන්නිවේදනයයි. මූලික වශයෙන් සංඥා ක්‍රම අවස්ථා තුනක් යටතේ විග්‍රහ කළ හැකිය.

1 ස්වභාවික සංඥා
2 මුද්‍රා සංඥා
3 සන්නිවේදන සංඥා


Tuesday, 23 July 2019

නවමාධ්‍ය භාවිතය

නවමාධ්‍ය භාවිතය

            වර්තමානය තුළ සෑම ක්‍ෂේතයක් තුළම නව මාධ්‍ය යොදා ගනී. සුනන්ද්‍ර මහේන්ද්‍රයන්ට අනුව නව මාධ්‍ය සදහා හුරු වීමට අකමැති බොහෝ දෙනාට අනාගතයේදි බොහෝ දේ අහිමි වන බව පවසයි. මේ තුළින් සමාජයට නව මාධ්‍ය තුළින් වන බලපෑම පහදයි. ලෝක සංවර්ධිත රටවල නව මාධ්‍ය භාවිතය ඉහළ මට්ටමක පවතී. 1960 දශකයේ දී පරිගණක විප්ලවීය කලාවන් හා මිශ වීම සමග වඩාත් ශක්තිමත් මාධ්‍යක් බවට පත් විය. 1980 දශකය තෙක් රූපවාහිනිය ගුවන් විදුලිය යන ජන මාධ්‍යවල විකාශන කටයුත ඇනලොප් තාක්ශනය සමග වෙනස් තත්වයක් ඇති විය. අද වන විට මේවා වෙනස් වී ඇත.                                           
    ශ්‍රී ලංකාවේ මාධ්‍ය සංදර්භය තළ සාම්ප්‍රද්‍රයික මාධ්‍ය භාවිතය ක්‍රමිකව යටපත් වෙමින් නව මාධ්‍ය භාවිතය ඉස්මතවීමේ ප්‍රවණතාවයක් දක්නට ලැබෙී. විශේෂයෙන්ම නූතන තරුණ පරපුර නව මාධ්‍ය ප්‍රවාහයේ ප්‍රධාන පාරිභෝගිකයා බවට පත්ව තිබේ. විද්‍යූත් සංන්නිවේදනය විවිධ ක්‍රම මගින් මානව ලෝකය ඉදිරියට ගෙන යමින් සිටියි. තාක්ෂණය හෙවත් ඉලෙක්ටෝ‍රනික් තාක්ෂණය මෙහි මූලද්‍රව්‍ය ලෙෂ හැදින්විය හැක. ඒ අනුව අපි සියලු දෙනා විද්‍යුත් පවුලක සාමාජිකයින් වී සිටිමු. නුතන නව මාධ්‍ය සම්ප්‍රදාය නව මාධ්‍ය භාවිතයේ සුවිශේෂ ප්‍රවණතාවයක් වන්නේ එහි ඇති සමාජ මාධ්‍ය පැතිකඩයි.                                     
    තාක්ෂණය සන්නිවේදන අතික්‍රමණය කිරිමෙි වැදගත්ම පරිවර්තනය වන්නේ මිනිසාගේ කාලයේ හා අවකාශයේ පරිමාව මිනිසාට සුදුසු පරිදි කළමනාකරණය කර ගැනිමට අවශ්‍ය පසුබිම නිර්මාණය කරගැනිමට අවශ්‍ය පසුබිම නිර්මාණය කර ගැනිමට අවශ්‍ය පසුබිම නිර්මාණය කර තිබිමයි. සාම්ප්‍රදායික මාධ්‍ය ග්‍රාහකයා ප්‍රචාරය වන වැඩ සටහන ඒ මොහොතේම නැරබිය යුතු හෝ වුවත් නව මාධ්‍ය ප්‍රවණතාවය තුළ ගා්‍රහකයාට තමන්ට පහසු විටක සහ තමන්ට අවශ්‍ය වේලාවක තමන්ට අවශ්‍ය මාධ්‍ය පටිතය පරිශිලනය කිරිමෙි හැකියාව ලැබි තිබෙි.එවන් පසුබිමක ශ්‍රී ලංකාවෙි නව මාධ්‍ය ප්‍රවණතා  සමාජයට කරන බලපෑම විමසා බැලිම ඉතා වැදගත් වන්නේය.                                                 
ම’ට දශක කිහිපයකට පෙර හෝ ඊට පෙර පැවති පුර්ව සාමිප්‍රදායික මාධ්‍ය පුද්ගල හා සමාජ ජිවිතය ඒකාබද්ධ කිරිමට ප්‍රමාණවත් කාර්යභාරයක් කළේය.පුර්ව සාමිප්‍රදායික මාධ්‍ය ලෙස සැළකිය හැකි බලි තොවිල් ශාන්තිකර්ම කෝළමි සොකරි වැනි සන්නාවේදනයන් හි නිර්මාණාත්මක ජිව ගුණය පැවතියා සේම ඒ තුළ පුද්ගල හා සමාජ ජිවිත ඒකරාශි කරන ස්වරූපයක් අන්තර්ගතව තිබුණි.                                                                  
නමුත් අද එම කාරණා වෙනස් විම කෙරෙහි නව මාධ්‍ය ප්‍රවණතා බරපතල ලෙස ඉවහල් වී ඇත. ඊට මුලිකවම හේතු වී ඇත්තේ කාලය හා අවකාශ ගා්‍රහකයාගේ කැමැත්ත පරිදි තෝරා තෝරා ගැනිමට විශාල වපසරියක් නිර්මාණය කර ගැනිමට සම්ප්‍රදායික මාධ්‍යයන්හි හැඩතලයන් සකස් කර ගැනිම කෙරෙහි නව මාධ්‍ය ප්‍රවණතාවයන්ට ඉහළ අගයක් හිමි වී ඇත. 

ජනප්‍රිය සංස්කෘතිය හා මාධ්‍ය

ජනප්‍රිය සංස්කෘතිය හා මාධ්‍ය
                      ජනපිය සංස්කෘතිය හා මාධ්‍ය යන තේමාව සමකාලින තත්වයක් තුළ ඉතා ගැඹුරු හා පුලුල් අධ්‍යන පරාසයක් බවට පත් වී තිබේ. ඊට හේතුව නම් මාධ්‍යයේ ඇති වී තිබෙන සංකිර්ණ හැසිරිම හා සිදු වී ඇති සංස්කෘතික විපර්යාසයයි. මෙහිදි සංස්කෘතියක් හුදු පල් වන එක් තැනක රුදි පවතින දෙයක් වශයෙන් තැනිය නොහැකිය. සංස්කෘතිය දිනෙන් දින වෙනස් වෙය. එය සංස්කෘතියේ ස්වභාවයයි.                                                                     
  සංස්කෘතිය යනු කුමක්දැයි යනුවෙන් කිසිවෙකුගේ හෝ විමසුවොත් ඊට පරිපුර්ණ පරිසමාප්ත පිළිතුරක් දිමට සමතෙකු නොමැත. එහෙත් සංස්කෘතිය යනු කුමක්දැයි හදුනා ගැනිමට පොදු සම්මතයකන් ගණනාවක් බුද්දිමතුන් අතර පවති. භාෂාව සංස්කෘතියේ අංගයකි. ඊට අමතරව අදහස් විශ්වාස ඇදහිම් තහංචි සංකේත ආයතන ආදිය සංස්කෘතියේ අංග වේ.
   
          ජනප්‍රිය සංස්කෘතිය ප්‍රචලිත කිරිමේ ගාමක බලවේගය වූයේ ජන මාධ්‍යයි. ජනප්‍රිය සංස්කෘතිය තරම් චිවේචනයට භාජනය වූ තවත් සංකල්පයක් නොමැති තරම්ය. ජනප්‍රිය සංස්කෘතිය තරම් ය.ජනප්‍රිය සංස්කෘතියට එල්ල වන ප්‍රධානතම චෝදනාවක් වන්නේ එය පරිභෝජනවාදය ප්‍රචලිත කරන දූෂිත ක්‍රමයක් බවයි. ජනප්‍රිය සංස්නුකෘතිය පිළිබද ශාස්තා්‍රලිය වශයෙන් හැදැරිමෙන් පසු සංස්කෘතිය හා පහත් සංස්කෘතිය වශයෙන් හැදැරිමෙන් පසු සංස්කෘතින් අතර තිබූ සිමා බිද දැමිමේ සංකල්පය ඉදිරිපත් විය. මේ අනුව සංස්කෘතින් අතර විභේදනය හුදු සෞන්දර්යාත්මක සහ බුද්ධිමය කරුණක් පමණක් නොව ඊට වැඩි වශයෙන් දේශපාලනික කරුණක් බව ශාස්ත්‍රඤයෝ පෙන්වා දෙන්නට වන්හ.
   
        මේ අනුව ජනප්‍රිය සංස්කෘතිය යන සංකල්පය පිළ්බද විමසා බැලිමේදි එය අධ්‍යන පරාසයක් වශයෙන් කරළියට පැමිණෙන්නේ 20වැනි සියවස අවසාන ආරම්භයත් සමගිනි.විශේෂයෙන් බටහිර ශිෂ්ටාචරය පදනම් කර ගනිමින් ජනප්‍රිය සංස්කෘතිය ජනිත වේ. එවක ප්‍රධාන ධාරාවේ සංස්කෘතිය නිල නොවන එක් වීමක් වශයෙන් ජනප්‍රිය සංස්කෘතිය මුල් ඇද ගත්තේය. ජනප්‍රිය සංස්කෘතියට අයත් අදහස් පර්යාවලෝක ආකල්ප ආදිය ගෝලිය වශයෙන් ප්‍රධාන ධාරාවක් ලෙස 20 වැනි සියවස අග භාගය වන විට සහ 21 වැනි සියවසේදි පෙරට පැමිණ ඇත.